1) نحوه دسترسی و ارتباط ساکنین ساختمان با سازمانهای امنیتی و انتظامی

2) میزان کارایی سیستم های حفاظتی و امنیتی با توجه به اهمیت و نوع کاربری ساختمان (دوربینها، دزدگیرها، قفلها، نرده ها و ...)

3) میزان ایمنی محل نگهداری اموال و تجهیزات گرانبها و با ارزش (بالاخص در ساختمان تجاری، اداری و صنعتی)

4) میزان روشنایی (طبیعی و مصنوعی) ساختمان بالاخص محیط پیرامونی، محلها و مسیرهای عمومی

5) میزان ایمنی نقاط کور، حساس و قابل نفوذ (زیر پله ها، تأسیسات، پنجره ها، نورگیرها، داکتها و ...)

6) تعیین حريم محلهای عمومی و خصوصی ساختمان و چگونگی کنترل و نظارت بر مبادی ورودی و خروجی (در مجتمع های مسکونی، تجاری، اداری و صنعتی)

در ادامه هر کدام از شاخص های فوق الذکر به اجمال مورد بررسی قرار می گیرند.

1) امکانات پيش بینی شده در ساختمان جهت برقراری ارتباط ساکنین با سازمانهای امنیتی و انتظامی.

2) با توجه به اهمیت و نوع کاربری بنا نوع و نحوه استفاده از سيستم های حفاظتی و امنیتی متفاوت است. ضمن اينکه نصب صحیح و هم پوشانی دوربینها و کیفیت ضبط تصاویر و محل نصب در افزایش ضريب حفاظتی امنيتی و کشف جرم موثر می باشد.

3) استقرار صحیح و پوشش گاو صندوق، ویترینها و محل نگهداری اموال و تجهیزات گرانبها و با ارزش در ساختمان های تجاری و اداری و واحدهای صنعتی بایستی مناسب و از ضریب امنیتی بالایی برخوردار باشد.

4) نحوه نورپردازی در محیط پیرامونی و محلهای عمومی حائز اهمیت بوده و بایستی طوری طراحی گردد که ضمن استفاده بیشتر از نور طبیعی براحتی قابل رویت و کنترل باشد.

5) فضاهای پرت بطور مثال فاصله بین دیوارهای جانبی، ستونها با ساختمان اصلی و نقاط کور (زیر پله ها، انباری ها، پارکينگ ها) محفوظ و قابل رویت و کنترل باشد. نقاط قابل نفوذ شامل پنجره ها، نورگیرها، داکتها بایستی توسط حفاظ مناسب و در صورت لزوم با استفاده از سیستم های حفاظتی الکترونیکی غيرقابل نفوذ گردد.

6) تعیین سطح دسترسی و نحوه استفاده از قسمتهای مختلف بنا جهت افراد و چگونگی جلوگیری از دسترسی افراد غير مجاز به اين قسمتها و کنترل و نظارت بر مبادی ورودی و خروجی درافزایش ضريب امنیتی و حفاظتی بنا موثر می باشد.